गजल

कपास रूपि कोमल मन फलाम झै भारी भयो
सधै साथमा हुने डुंगा आज खोला पारी भयो।

उकालोमा धकेलेको अभिनय गर्छन उनीहरू
मृगलाई झै ओरालोमा लखेट्ने क्रम जारी भयो।


आजकल मौन देख्छु तिम्रा गुलाबी ओठहरु
मेरा केही सुझाव पनि तिम्रालागि जुहारी भयो।


नाम र दामकै पछि लागिरहेछ यो दुनियाँ
घुइयाको तिम्रो भाउ सुनकै हाराहारी भयो।

                        ***        

             -विश्वबन्धु कार्की

गजल

सुन्दर मनको मझेरीमा आएर गयौ
मेरो बेग्लै संसारमा रमाएर गयौ।

पीडाको समुन्द्रमा म लड्नै लाग्दा
बेसाहरा हात मेरो समाएर गयौ।

मुटु भित्र प्रेमको हिउ पग्लदै थियो
मन भरि आसुँको दह जमाएर गयौ।

खुशीका पालुवाहरू हरियो बनि आएथे
खाटा बसेको घाउमा नूनचुक थमाएर गयौ।

ढुक्क लाग्थ्यो मलाई तिम्रो साथ हुँदा
थरथरी यो कोमल मुटु कमाएर गयौ।
                     ***        

            -विश्वबन्धु कार्की

मेरी चन्द्रमा

हे वतास
उडाई देउ त्यो कालो बादल
हे अग्नि
पगालि देउ उस्को देखिने दाग
छेकिएको त्यो तिम्रो रूपलाई
प्रष्ट हेर्ने मेरो रहर।
तर उही अन्धकार
कति फरक छ दिन र रातमा
दिनको उज्यालो देखि डराउने चन्द्रमा
रातमा स्वयम उज्यालो बोकेर आउछ
अनि लुक्छ औसींको रातमा कतै।
तर उस्लाई
जस्तै बादलले छेके पनि
जस्तै ग्रहणले खाए पनि
जस्तै दिनले सताए पनि
फेरि एकदिन टहटह उभिदिन्छ
मेरो आँगनीमा
निश्चल प्रेमकी खानी मेरी चन्द्रमा।
               ***
           -विश्वबन्धु कार्की